اگرچه باور به وجود امامی زنده که واسطهٔ فیض و هدایت خداست، نگاه و ارتباطی زیباتر و پویاتر را نسبت به امور معنوی پدید می‌آورد، ولی با توجه به اشتراک نظر همهٔ مسلمانان دربارهٔ ظهور و قیام مهدی موعود (عج) و بلکه با توجه به دیدگاه یکسان پیروان ادیان ابراهیمی، آسمانی و معنوی در زمینهٔ آمدن منجی، به‌نظر می‌رسد بحث و جدل دربارهٔ اختلافات و جزئیات این موضوع، هیچ سودی در بر نداشته باشد و در عمل، تغییری در زندگی امروز ما ایجاد نکند.
چه شیعیان دوازده امامی و چه پیروان هر یک از مذاهب اهل سنت، و حتی آنان که خود را اهل ادیانی غیر از اسلام می‌دانند، هر کسی که به وعدهٔ خدا دربارهٔ پیروزی نهایی حق بر باطل و ظهور نجات‌بخش انسان ایمان داشته باشد، اگر واقعاً به صلح و عدالت و اخلاق بیندیشد و سبب اصلی انتظار خود را رسیدن به چنین ارزش‌هایی بداند، اثر و نتیجهٔ ملموس این باور را باید در زندگی و رفتار خود آشکار کند و تلاش و پیگیری او در زمینهٔ صلح و اخلاق و عدالت، تفاوت چندانی با پیروان دیگر مذاهب نخواهد داشت.
پس نخستین قدم در مسیر انتظار ظهور منجی این است که منتظران او نسبت به یکدیگر مهربان باشند و ضمن پایبندی به باورهای خود، به عقاید دیگران احترام بگذارند و به‌جای بحث و جدل‌های بی‌حاصل دربارهٔ جزئیات اختلافی، تمرکز خود را بر مشترکات انسانی و معنوی قرار دهند. آن‌گاه هر کس بر اساس باورهایی که در این زمینه دارد، برای زمینه‌سازی آمدن موعودی که همهٔ حقیقت‌طلبان جهان به انتظار او نشسته‌اند تلاش کند و خود را برای یاری او آماده سازد. در این میان، قطعاً کسانی که امام خود را زنده و از حال خود آگاه می‌دانند، تلاش بیشتری خواهند داشت و از ارتباط معنوی با او بهره می‌گیرند.
بعدی: آسیب‌هایی که باید مراقبت شود
قبلی: آیا امام مهدی (عج) زنده است؟
مطلب فوق در تاریخ 20/3/2025 در کتابخانه بنیاد امام علی (ع) منتشر شده است.